Koncepcja prądu elektrycznego

W elektromagnetyzmie ilość energii elektrycznej, która przechodzi przez każdy przekrój przewodu na jednostkę czasu, nazywa się intensywnością prądu lub po prostu prądem elektrycznym. Symbkiem prądu jest ja, a jednostką jest Ampere (A) lub po prostu „A” (André-Marie Ampère, 1775–1836, francuski fizyk i chemik, który dokonał wybitnych osiągnięć w badaniu efektów elektromagnetycznych, a także wkłady w matematykę i fizykę. Międzynarodowa jednostka prądu elektrycznego, Ampere, ampere, ampere, ampere, ampere, ampere, ampere, ampere, ampere, ampere, ampere,
[1] Regularny ruch kierunkowy wolnych ładunków w przewodzie pod działaniem siły pola elektrycznego tworzy prąd elektryczny.
[2] W energii elektrycznej przewiduje się, że kierunek kierunkowego przepływu ładunków dodatnich jest kierunkiem prądu. Ponadto w inżynierii zastosowano kierunek przepływu ładunków dodatnich jako kierunek prądu. Wielkość prądu jest wyrażona przez ładunek Q przepływający przez przekrój przewodu na jednostkę czasu, który nazywa się intensywnością prądu.
[3] Istnieje wiele rodzajów przewoźników w przyrodzie, które niosą ładunek elektryczny. Na przykład: ruchome elektrony w przewodach, jony w elektrolitach, elektronach i jonach w osoczu oraz kwarki w hadronach. Ruch tych przewoźników tworzy prąd elektryczny.